Φυσική Ιστορία |Open Art III | Ιόνιο Πανεπιστήμιο | Άγγελος Φλώρος

Open Art iii | Ionion University (GR)

Η δράση “Φυσική Ιστορία” περιλαμβάνει ηχητικές εγκαταστάσεις που υλοποιήθηκαν στο πλαίσιο του Artist Lab 2022 του OPEN ART ένα πρόγραμμα Διά Βίου Μάθησης του Ιονίου Πανεπιστημίου. Την επιμέλεια των έργων είχε ο Άγγελος Φλώρος, επίκουρος καθηγητής του Τμήματος Τεχνών Ήχου και Εικόνας του Ιονίου Πανεπιστημίου, επιστημονικός υπεύθυνος του OPEN ART. Το πρόγραμμα Artist Lab 2022 έγινε σε συνεργασία με το Athens Digital Arts Festival. https://openart.avarts.ionio.gr/

Soundscape BlackBox
Το Soundscape BlackBox είναι ένας φωτοευαίσθητος ελεγκτής που αποτελείται από 4 αισθητήρες φωτός και ακουστικά. Καθώς το σκοτάδι και το φως πέφτουν πάνω στα 4 φωτοκύτταρα, το SoundScape Black Box παρακολουθεί τις τάσεις των φωτοκυττάρων, τις ψηφιοποιεί και μεταδίδει συνεχώς μια αντίστοιχη συλλογή αριθμητικών τιμών μέσω ενός δικτύου υπολογιστή. Σε αυτό το δίκτυο υπολογιστών, οι αριθμητικές τιμές μπορούν να ληφθούν και να αντιστοιχιστούν σε ηχητικές παραμέτρους. Στην συγκεκριμένη εγκατάσταση τα δεδομένα που παίρνονται σε πραγματικό χρόνο ελέγχουν διαφορετικές παραμέτρους από το ηχοτοπίο. Το ηχοτοπίο είναι μια σύνθεση από ηχογραφήσεις αέρα και θάλασσας. Ο σκοπός αυτής της διαδραστικής εγκατάστασης είναι να παροτρύνει τον χρήστη να χρησιμοποιήσει το χέρι του για τον μετασχηματισμό του ήχου. Το “ανθρώπινο χέρι” είναι τόσο ισχυρό εδώ που μπορεί να αλλάξει εντελώς το ηχοτοπίο της θάλασσας και του αέρα. Κάθε χειρονομία είναι σημαντική. Κάθε χειρονομία επιφέρει μια σημαντική αλλαγή.

Angelos Karelias
Ο Άγγελος Καρελιάς γεννήθηκε στην Αθήνα και είναι φοιτητής του τμήματος Μουσικών Σπουδών του ΕΚΠΑ καθώς και του Εθνικού Ωδείου Αθηνών. Το καλλιτεχνικό του ενδιαφέρον εστιάζει στις αλγοριθμικές και ηλεκτροακουστικές συνθέσεις καθώς και στον συγκερασμό ακουστικών οργάνων με ηλεκτρονικούς ήχους. Έχει επιλέξει την κατεύθυνση τεχνολογίας ήχου στο τμήμα Μουσικών Σπουδών και φέτος μελετάει για την διπλωματική το ερευνητικό πεδίο για τους χειρονομιακούς ελεγκτές. Παράλληλα τελειώνει τις σπουδές του στην κλασσική κιθάρα ενώ είναι κάτοχος του πτυχίου Αρμονίας. Υπήρξε μέλος του ηλεκτρονικού συνόλου Leme του Πανεπιστημίου κατά την περίοδο 2018-2019 με το οποίο συμμετείχε στον Μουσικό Ιούνιο και στο Φεστιβαλ Κοινωνώ.

AMORGOS NOISE – mixed technique, sound and body
To έργο θέτει το ζήτημα της πρόσληψης (ακουστικής και εικαστικής) της μεταβολής ενός τόπου σε μετάβαση από μία εποχή σε μία άλλη παράλληλα με την επίδραση αυτή στην ανθρώπινη βιολογία. Τα κύρια εργαλεία που χρησιμοποιούνται είναι η στερεοσκοπία και η στερεοφωνία – «δυαδικά» συστήματα στα οποία απευθύνονται τα ερεθίσματα εικόνα & ήχος των τοπίων που θα μπορούσαμε να χαρακτηρίσουμε «φυσικό» (στοιχεία φύσης, άνθρωπος) και «τεχνητό» (μηχανολογικός και ψηφιακός θόρυβος) – καθώς και το νευρικό κύτταρο αλλά και η χρωματική ψυχολογία και χρωμαισθησία. Οι ηχητικές και οπτικές αυτές καταστάσεις εναλλάσσονται και αναπαράγονται ταυτόχρονα προκαλώντας την αισθητηριακή απόκριση του θεατή/ακροατή αλλά και μία ασυνείδητη σύγκριση με τη δραστηριότητα «αντικειμενικών», απομονωμένων από πολιτισμικές επιρροές, νευρικών κυττάρων που «χορεύουν» ανάλογα με το συχνοτικό περιεχόμενο με το οποίο αλληλεπιδρούν. Σε τρία εμβυθιστικά «κλειστά» συστήματα εικονικής πραγματικότητας και σε ένα ανοιχτό σύστημα ήχου εικόνας παρουσιάζεται η ποιητική οντολογία του τόπου Αμοργός σε πολιτισμική μετάβαση.

Kostis Gardikis
Ο Κωστής Γαρδίκης γεννήθηκε και εργάζεται στην Αθήνα. Έχει σπουδάσει κλασσική κιθάρα, αρμονία, σύνθεση και φωνητική. Έχει πτυχίο φαρμακευτικής, μεταπτυχιακό και διδακτορικό στη νανοτεχνολογία από το Πανεπιστήμιο Αθηνών, Τμήμα Φαρμακευτικής και εργάζεται παράλληλα ως μουσικός και ως ερευνητής στον τομέα της καινοτομίας των φυσικών προϊόντων. Με το προσωνύμιο “Dance with Invisible Partners” δισκογραφεί και κάνει σχεδιασμό ήχου και παραγωγή για θέατρο, κινηματογράφο και visual poetry ενώ πραγματοποιεί ζωντανές εμφανίσεις σκοτεινής ηλεκτρονικής ποπ είτε solo είτε ως κουαρτέτο. Έργα του έχουν παρουσιαστεί ζωντανά σε Ελλάδα, Γαλλία, Ιταλία, Αγγλία, Ελβετία, Μάλτα, Λίβανο, Σερβία και Ιαπωνία. Είναι επίσης ιδρυτικό μέλος, συνθέτης, sound designer και παραγωγός της πειραματικής κολεκτίβας «λοκατόλα», με την οποία κυκλοφόρησε το 2020 το δίσκο «μονοτονία ρῷθ» από την εταιρία “A Man out of a Man” και το δίσκο “Nέκυια» από την “Same Difference Music το 2022.

Equilibrium
Το μέγεθος της ηχητικής εγκατάστασης είναι 2,00×1,00×0,58. Υλικά: πηλός (1000co) σκοινί, ξύλο, μεταλλικό δοχείο, τροχαλίες. Τα κεραμικά στοιχεία του έργου είναι πλασμένα σε οργανικές φόρμες. Είναι φτιαγμένες έτσι ώστε να μπλέκονται μεταξύ τους αλλά ταυτόχρονα δένονται και με το πλεγμένο σε σχηματισμό αλυσίδας σχοινί και συνυπάρχουν σαν μια ενιαία πια φόρμα. Δημιουργούνται δύο διαφορετικά σύνολα τα οποία κρέμονται σε δυο τροχαλίες που τους επιτρέπουν να ανέβουν και να κατέβουν ανάλογα με τη δύναμη που τους ασκείται από τη μια πλευρά από ένα εξωτερικό παρατηρητή, θεατή και από την άλλη με τη δύναμη της βαρύτητας. Μεταξύ τους αλλά και με τα υπόλοιπα υλικά της κατασκευής (νερό, μεταλλικό δοχείο, ξύλινο δάπεδο) δημιουργούνται σχέσεις. Ο ήχος που προκύπτει είναι ένα αποτέλεσμα αυτών των σχέσεων. Προϋπόθεση για να υπάρξουν, να δημιουργηθούν αυτές οι σχέσεις είναι η δράση των θεατών πάνω στο έργο. Αλλιώς το έργο παραμένει στάσιμο και αθόρυβο. Δημιουργείται ένας διάλογος μεταξύ των υλικών, του βάρους τους, της κίνησής τους, της σύγκρουσης μεταξύ τους και των ήχων που παράγουν. Το έργο διαπραγματεύεται τις επιλογές, τις ισορροπίες που προκύπτουν ή όχι, τις αντιθέσεις, τη σχέση των κομματιών μεταξύ τους και τη δημιουργία συνόλων όταν αυτά μπλέκονται μεταξύ τους και αλληλεπιδρούν. Τη σχέση που προκύπτει όταν αυτά τα σύνολα, οι κοινωνίες των οργανισμών, έρχονται σε επαφή με τα φυσικά στοιχεία ή όχι. Όλα αυτά δημιουργούνται και είναι εκεί είτε τα παρατηρήσουμε είτε όχι.

Katerina Karavasileiou
Μεγάλωσε στον Αμυγδαλεώνα Καβάλας. Αποφοίτησε από το εργαστήριο της γλυπτικής στο τμήμα Εικαστικών και Εφαρμοσμένων Τεχνών της σχολής Καλών Τεχνών του Α.Π.Θ. στη Θεσσαλονίκη. Πριν είχε ολοκληρώσει την ειδικότητα εικονογράφος – σκιτσογράφος στο Πολιτιστικό ΔΙΕΚ Θεσσαλονίκης και παρακολούθησε μαθήματα οπτικοακουστικών μέσων στο εργαστήρι “Ίρις”. Έχει πειραματιστεί με το σχέδιο, τον πηλό κεραμικής, με κατασκευές και υλικά στο χώρο καθώς και με το εικαστικό βίντεο. Έλαβε μέρος σε ομαδικές εκθέσεις και φεστιβάλ. Έχει εργαστεί μεταξύ άλλων και ως δασκάλα εικαστικών για παιδιά και ενήλικες. Ζει στη Θεσσαλονίκη.

[TRANSITION_2*∞]
Τα ψηφιακά ομοιώματα παρέχουν αποσπασματικά πληροφορίες ενός πρωτότυπου, εισάγοντας, παραμορφώνοντας ή παραλείποντας δεδομένα. Διαμορφώνουν έτσι διαφοροποιημένες εκδοχές των δεδομένων που αντλούν επανερμηνεύοντάς τα στοιχεία στα πλαίσια ενός νέου χώρου προσομοίωσης. Η επικοινωνία προϋποθέτει έναν πομπό και ένα δέκτη και ορίζεται από τη μετάδοση και τη λήψη πληροφοριών ως αντιστρεπτές ενέργειες σε μία διαδικασία ανατροφοδότησης. Αντλώντας από το μοντέλο επικοινωνίας του Shannon και Weaver, μέσω του κώδικα οι ηχητικές και οπτικές πληροφορίες μετατρέπονται σε προσομοιώσεις που μεταλλάσσονται σε σχέση με το περιβάλλον στο οποίο βρίσκονται. Στη συνέχεια οι πληροφορίες αναμεταδίδονται. Με την βιντεοπροβολή η όψη του εαυτού μας πολλαπλασιάζεται. Η κάμερα έχει τοποθετηθεί σε συγκεκριμένο σημείο ώστε να αντλεί τα προβαλλόμενα στοιχεία του βίντεο και του σώματος στο χώρο δημιουργώντας έναν άπειρο βρόχο. Παράλληλα, ο αναπαραγόμενος ήχος μας προσκαλεί να εμβυθιστούμε. Αυτός έχει δημιουργηθεί αξιοποιώντας μια ηχογράφηση του ενός λεπτού και εξελίσσεται σε μία νέα διαφοροποιημένη σύνθεση. Τώρα ακούγεται σε λούπα εμπλέκοντας τον θόρυβο του γύρω χώρου δημιουργώντας με κάθε αναπαραγωγή μία νέα σύνθεση.

Georgia Mantalia
H Γεωργία Μανταλιά, είναι προπτυχιακή νέα καλλιτέχνης στο Τμήμα Εικαστικών και Εφαρμοσμένων Τεχνών του Π.Δ.Μ. με κατεύθυνση τη ζωγραφική και εμβάθυνση τη χαρακτική. Η εικαστική της έρευνα αξιοποιεί ψηφιακά μέσα τα όποια συνομιλούν με κατασκευές στο χώρο όπου μελετάται η σχέση αναλογικού-ψηφιακού. Έχει συμμετάσχει σε workshops όπως στο ΣΤ’ Κύκλο του ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟΥ ΠΟΙΩ MAKER SPACE του δήμου Αθηναίων. Οι ομαδικές εκθέσεις περιλαμβάνουν την έκθεση Η θάλασσα είναι πάντα μακριά στο TECHNOHOROS art gallery, την έκθεση snap του Εργαστηρίου Χαρακτικής του Τ.Ε.Ε.Τ του Π.Δ.Μ., στο Etch / ink, καθώς και αυτή του MOMus, Together, so Far so Close («Μαζί, Τόσο μακριά τόσο κοντά»). Παράλληλα, συμμετείχε σε διευρυμένα καλλιτεχνικά project, στη χαρτογραφική προβολή ΔΙΚΤΥΑ στο κτίριο Γούναρη, στο Platform Project 2021 και Στην ύλη εισχώρησα ουρλιάζοντας- Liminal Point, στο Λαογραφικό Εθνολογικό Μουσείο Μακεδονίας-Θράκης και στο Muzeul Satului Bănătean στην Τιμισοάρα της Ρουμανίας.

Footsteps – The Iron Project
Τα βήματα της ανθρωπότητας μέσα στο χρόνο με σκοπό πρωτίστως την επιβίωση αλλά και τη βελτίωση των συνθηκών διαβίωσης πάνω στον πλανήτη. Η πορεία που χάραξε ο άνθρωπος χρησιμοποιώντας υλικά που «χαράζουν» τα αυτιά μας και το ηχοτοπίο της φύσης. Ο άνθρωπος – ξενιστής* – αν και ανήκει στη φύση, επωφελείται από αυτήν χωρίς καμία ανταπόδοση. Αποκτά την επιστημο-τεχνολογική δυνατότητα όχι απλώς να χρησιμοποιεί την ύλη-ενέργεια της φύσης όπως έχει, αλλά να τη μετατρέπει σε άλλες μορφές και να την αποθηκεύει. Αρχίζει σταδιακά να «ξενοποιείται» έντονα και επίσης εμφανίζεται συχνότερα η αντιστροφή των ρόλων, δηλαδή να γίνεται και ο ίδιος ξενιστής για τη φύση ως βιόσφαιρα ή «βιογαία». Ενδιαφέρουσα –εδώ και περίπου μισό αιώνα– είναι η ολιστική θεωρία της «Γαίας» του J. Lovelock που θεωρεί τον πλανήτη (ατμόσφαιρα, νερά, γη, έμβια φύση και άνθρωπος) ως έναν «ζωντανό» οργανισμό και στην αρχική εκδοχή τον εφοδιάζει με ένα «ανοσοποιητικό» μηχανισμό. Οι αλληλεπιδρώσες αντιδράσεις του ξενιστή-πλανήτη στον βλαβερό «ιό»-άνθρωπο αφορούν πολλά επίπεδα όπως είναι π.χ. η κλιματική αλλαγή που εκδηλώνεται στην εποχή μας.

Rene Nikolaou
Η Ρενέ Νικολάου είναι συνθέτης – πιανίστα που ζει και εργάζεται την Ελλάδα. Έχει βραβευτεί από την Εθνική Ακαδημία Μουσικής της Πολιτείας του Κολοράντο των ΗΠΑ με τον τίτλο «Φιναλίστ του Διεθνούς Μουσικού Βραβείου Αριστείας στη Σύνθεση» τα έτη 2010 και 2011. Στο συνθετικό της έργο συγκαταλέγονται έργα για πιάνο και άλλα σόλο όργανα, χορωδιακή μουσική, συμφωνική μουσική, κουαρτέτα εγχόρδων, έργα ορχήστρας δωματίου. Έχει γράψει, επίσης, τη μουσική για τις ταινίες “The Next Day” και “The Face Of The Ash”. Στη δισκογραφία της περιλαμβάνονται τα cd – βιβλίο με τίτλο «Synaesthesia» περιέχει μια συλλογή με έργα για σόλο πιάνο και ντουέτα για πιάνο και τσέλο από την «Cambia Publishing». Επίσης, με τη Phasma Music Foundation συμμετέχει στο CD Gimel (2018) με το έργο της ”Miriam” για άλτο φλάουτο, το 2020 με το “Lament for Theodore Antoniou” για σόλο φλάουτο και το 2022 με το «Κουαρτέτο Εγχόρδων αρ.1». Το Νοέμβριο του 2019 παρουσιάζει το έργο INTO THE DEEP για άλτο σαξόφωνο – βιολί και πιάνο που συνέθεσε κατά παραγγελία του Οργανισμού Μεγάρου Μουσικής Θεσσαλονίκης σε συνεργασία με το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο. Από τις εκδόσεις Παπαγρηγορίου-Νάκας κυκλοφορεί το έργο «ΥΡΙΑ – Σουίτα για δύο κιθάρες», που γράφτηκε για το φεστιβάλ της ALEA III του Πανεπιστημίου της Βοστώνης.

Can you hear the Oracle?
Σύμφωνα με τις περιγραφές του Παυσανία, το μαντείο του Τροφωνίου ήταν ένα από τα σημαντικότερα μαντεία της αρχαιότητας, στην περιοχή της Λιβαδειάς και συγκεκριμένα στις πηγές της Έρκυνας, γνωστή σήμερα ως “Κρύα”. Εκεί, μικροί και μεγάλοι καταρράκτες, πηγές σε απίθανα σημεία, συνθέτουν επί χιλιάδες χρόνια μια πανάρχαια συμφωνία γύρω του. Ο Τροφώνιος, ενίοτε ταυτιζόμενος με τον Δία και γνωστός και ως Δίας Τροφώνιος, ήταν αρχαία τοπική θεότητα. Στο συγκεκριμένο μαντείο δεν υπήρχε Πυθία. Ο χρηστηριαζόμενος μετά από συγκεκριμένη διαδικασία, κατέβαινε μόνος του στο υπόγειο άβατο και λάμβανε απευθείας τον χρησμό. Μέσω της ηχητικής εγκατάστασης – Can you hear the Oracle? – επιχειρώ να ανάδημιουργήσω το ηχοτοπίο του Μαντείου του Τροφωνίου, και στη συνέχεια να βάλω τον επισκέπτη να αναζητήσει μόνος του την είσοδο του Άβατου, να ακούσει τον χρησμό και να τον αποκωδικοποιήσει μέσα από δική του αντίληψη για τα επιστητά. Ένα βήμα προς την αλήθεια. Ένα βήμα προς το υπερφυσικό. Το υπερφυσικό είμαστε εμείς.

Manos Paterakis
Γεννημένος στην Αθήνα Κιθαρίστας, σαντουρίστας, πολυοργανίστας. Συνιδρυτής των gravitysays_i. Μιάς post-prog-rock μπάντας με έδρα τον Πειραιά. Με τρείς δίσκους στο ενεργητικό τους. Εμφανίσεις στο Ηρώδειο, Barbican Λονδίνου, Μικρή Επίδαυρος, Λυκαβηττός, Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών κ.α. σαν session μουσικός. Μίξη και πρωτότυπη μουσική για το Faster Than Light. Μια ταινία για την LGBTQI+ κοινότητα και τον Ζακ Κωστόπουλο – Zackie Oh- . Σχεδιασμός ήχου για την Στέγη Γραμμάτων και Τεχνων. Production Manager / Imaging Director / Sound Designer για μεγάλο ραδιοφωνικό όμιλο της Ελλάδας.

Αώνια Παρών – Αιώνια Απών
Νεκτάριος Παχιαδάκης
Ο Νεκτάριος Παχιαδάκης είναι από το Ηράκλειο της Κρήτης. Είναι ανήσυχος και αντισυμβατικός, ιδιότητες που συναντάμε στην τέχνη του, και δεν περιορίζεται μόνο στη ζωγραφική. Είναι επίσης μουσικός και ποιητής έχοντας κυκλοφορήσει μέχρι στιγμής δύο δισκογραφικές δουλειές και μια ποιητική συλλογή. Ωστόσο η ζωγραφική είναι το πεδίο που τον βοηθά περισσότερο να εκφραστεί. Είναι μέλος του Επιμελητηρίου Εικαστικών Τεχνών Ελλάδος από το 2010 έχοντας συμμετάσχει σε διάφορες εκθέσεις με πολύ καλές κριτικές. Αυτή τη στιγμή παρακολουθεί Εικαστικά και Εφαρμοσμένες Τέχνες στην Σχολή Καλών Τεχνών του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Στους πίνακές του υπάρχει μια συνεχής αναζήτηση για την παιδική απλότητα στην θέαση της μαζί με την ανάγκη ανάδυσης του υποσυνείδητου είτε εαυτού είτε συλλογικού. Μερικές φορές φαίνεται να πολεμά τον ορθολογισμό και την πραγματικότητα αναζητώντας την αλήθεια κάτω από την επιφάνεια. Δυνατές πινελιές, έντονες μπογιές, ζωηρά χρώματα χαρακτηρίζουν την πλειοψηφία των έργων του κάνοντας την ταυτότητα του δημιουργού εύκολα αναγνωρίσιμη.

Ηχητικές Εκπομπές
Το “Motifs” είναι μια οπτικοακουστική εγκατάσταση και καλεί το κοινό του να γίνει μέρος του. Βρίσκεται σε συνεχή κίνηση και επανάληψη. Όπως ακριβώς συμβαίνει και στον κόσμο μας. Από τις λειχήνες στο σύμπαν και από το σύμπαν στις λειχήνες. Η αρχή είναι το τέλος και το τέλος η αρχή. Αντίστροφη κίνηση της εικόνας που υπογραμμίζει την αρμονία και την σύνδεση των μοτίβων της φύσης. Κάθε επισκέπτης όμως, μπορεί να βιώσει την δική του αρχή και το δικό του τέλος. Ένα οπτικοακουστικό εκκρεμές. Σκοπός της εγκατάστασης είναι η εμβύθιση των επισκεπτών στο περιβάλλον της. Σε ένα περιβάλλον φυσικών μοτίβων. Η επανασύνδεσή μας με τη φύση. Η ανάγκης μας να αναλογιστούμε τη βαθιά μας σύνδεση με το περιβάλλον. Η έμπνευσή μας από τη συνεχή ροή του κόσμου. Η συνειδητοποίηση μικρών αληθειών της ύπαρξής μας μέσω της παρατήρησης ενός συμπλέγματος λειχήνων σε έναν βράχο ή του νυχτερινού ουρανού. Να σηματοδοτηθεί η αλληλεξάρτηση της ανθρώπινης ζωής μας με την αναμφισβήτητη συμμετρία του φυσικού κόσμου. Στην τελική να αναρωτηθούμε. Σύμπτωση;

Ελένη Καβούκη
Η Ελένη Καβούκη έχει σαν βάση της αυτή την περίοδο την Αθήνα και ασχολείται με την εξερεύνηση και την καταγραφή των αστικών αφηγήσεων. Είναι απόφοιτος του Τμήματος Κινηματογράφου Α.Π.Θ. και έχει εργαστεί κυρίως με τον ήχο σε παραγωγές για τον κινηματογράφο, την τηλεόραση, το θέατρο και τις εγκαταστάσεις.

Patterns
Γιώργος Καραμανλής
Ο Γιώργος Καραμανλής γνωστός και ως empty είναι ένας νέος Sound Artist. Γεννήθηκε το 1998 και μεγάλωσε στη Θεσσαλονίκη. Ασχολείται με την μουσική από παιδική ηλικία. Σπούδασε Μουσική Τεχνολογία και Παραγωγή και τα τελευταία πέντε χρόνια εξερευνά πολλαπλές πτυχές του ήχου ως Sound Designer, Συνθέτης, Field Recorder και Sound Engineer. Συνδυάζει και μπλέκει τις γνώσεις του πάνω στην κλασσική μουσική με αυτές της ηλεκτρονικής ενώ δουλεύει πάνω στον ηχητικό σχεδιασμό για την κινούμενη εικόνα, συνθέτει μουσική και πειραματίζεται με τις οπτικοακουστικές performance. Τον τελευταίο χρόνο δουλεύει πάνω στα ηλεκτρο-ακουστικά ηχοτοπία και τις οπτικο-ακουστικές εγκαταστάσεις. Τον ήχο του χαρακτηρίζουν οι drone ήχοι, οι περίπλοκες ατμόσφαιρες, τα field recordings, τα αστικά και τα φυσικά ηχοτοπία.

Melting figure
Το έργο «Μelting Figure» έχει δημιουργηθεί από υλικά που βρήκα στο καθημερινό μου περιβάλλον. Χρησιμοποίησα ένα τσίγκινο σκεύος, ένα σύνολο παλιών μεταλλικών τραπεζιών σε αυξανόμενο μέγεθος, μερικά κομμάτια πλέγματος με διαφορετικό πάχος και άνοιγμα για την δημιουργία της αίσθησης διύλισης και μερικά κομμάτια πάγου. Χρησιμοποίησατα υλικά με έναν εντελώς αυτοσχεδιαστικό τρόπο χωρίς να γνωρίζω τις δυνατότητες τους για το αποτέλεσμα και το έργο δημιουργήθηκε με τη μέθοδο δοκιμής και λάθους.

Alexandros Hadjitimotheou
Ο Αλέξανδρος Χατζητιμοθέου είναι τελειόφοιτος του Τμήματος Μουσικών σπουδών του Ιονίου Πανεπιστημίου όπου σπουδάζει σύνθεση ενόργανης και φωνητικής μουσικής. Έργα του έχουν παρουσιαστεί στο Δή.πε.θε. Κέρκυρας, στην Ιονιο Ακαδημία και στο μουσείο Ασιατικής τέχνης της Κέρκυρας. Τον Ιούνιο του 2022 θα παρουσιαστεί στo ετήσιο φεστιβάλ «Soundpedro» στο Angels Gate Cultural Center του Los Angeles το έργο του «Riverphonics». Η δουλεία του είναι επηρεασμένη απο το βιβλίο του Maurice Merleau Ponty «Φαινομενολογία της αντίληψης».

Η Επιλογή
Το έργο αποτελεί σχολιασμό πάνω στην ηθική των καθημερινών επιλογών του ανθρώπου, οι οποίες σχετίζονται με τα μη ανθρώπινα ζώα. Μέσω του οικονομικού μοντέλου ζήτησης και προσφοράς, έχει προαποφασιστεί από τον άνθρωπο για όλα τα ζώα εκτροφής μια συγκεκριμένη μοίρα, εκείνη της εκμετάλλευσης, της καταπίεσης και του θανάτου, αφαιρώντας τους δικαιώματα αυτονομίας, επιλογής και ελέγχου στο σώμα και τη ζωή τους, καθώς ανήκουν σε συγκεκριμένα είδη. Το εικαστικό στοιχείο της εγκατάστασης έρχεται σε αντιπαράθεση με το ηχητικό, το οποίο αποτελείται από το ηχοτοπίο της Βρούβας, ενός καταφυγίου διασωθέντων μη ανθρώπινων ζώων, και από αφηγήσεις ιστοριών για μερικά από αυτά. Η ομορφιά της διάσωσης κάνει πιο έντονη την τραγικότητα της καθημερινότητας όλων των θυμάτων της κτηνοτροφικής βιομηχανίας. Με αυτά τα στοιχεία, επισκέπτριες και επισκέπτες καλούνται να αναλογιστούν εάν θα επιλέξουν την συνήθεια και την απόλαυση έναντι της ζωή, και κατά συνέπεια αν εξαιτίας αυτών θα γεμίσει ο τάφος με άλλα θύματα.

Michalis Kounelakis
Ο Μιχάλης Κουνελάκης είναι sound artist, experimental electronic musician και μηχανικός ήχου. Είναι απόφοιτος Μηχανικής Ήχου και Μουσικής Τεχνολογίας της SAE Athens (School of Audio Engineering). Παρακολούθησε το Εργαστήριο Ηλεκτρονικής Μουσικής, Φιλοσοφίας και Αισθητικής με τον Μ. Κουτσομιχάλη (και το πρώην διδακτικό προσωπικό του ΚΣΥΜΕ). Έχει συμμετάσχει στο Elementi 8: EKRAN – HEVRExINTERMEDIA (Κρακοβία, 2020) με την ηχητική εγκατάσταση “μV?•R?’’’μ«Z¶¶¶?U’μj?”©J?UT•*T©”H”¥U»AD¶i¶” και το οπτικοακουστικό του έργο «Cyber-Proxemics», σε συνεργασία με τη Λία Μώρη, συμμετείχε στο Tiny/Massive (Winter Lights Festival, 2019). Άλλες συμμετοχές του περιλαμβάνουν το Πρόγραμμα Καλλιτεχνικής Πρακτικής και Έρευνας ARTIST LAB 2022 (Open Art και Ιόνιο Πανεπιστήμιο), το DIY Instrument Making & Hacking (Στέγη Ιδρύματος Ωνάση, 2019) και το Transmedia Labworks (Εθνική Λυρική Σκηνή, 2018) κατά το οποίο μαζί με την ομάδα του δημιούργησαν τη διαδραστική οπτικοακουστική εγκατάσταση «Liminal».

Untitled
Το μέγεθος της ηχητικής εγκατάστασης είναι 2,00×1,00×0,58. Υλικά: πηλός (1000co) σκοινί, ξύλο, μεταλλικό δοχείο, τροχαλίες. Τα κεραμικά στοιχεία του έργου είναι πλασμένα σε οργανικές φόρμες. Είναι φτιαγμένες έτσι ώστε να μπλέκονται μεταξύ τους αλλά ταυτόχρονα δένονται και με το πλεγμένο σε σχηματισμό αλυσίδας σκοινί και συνυπάρχουν σαν μια ενιαία πια φόρμα. Δημιουργούνται δυο διαφορετικά σύνολα τα οποία κρέμονται σε δυο τροχαλίες που τους επιτρέπουν να ανέβουν και να κατέβουν ανάλογα με τη δύναμη που τους ασκείτε από τη μια πλευρά από ένα εξωτερικό παρατηρητή, θεατή και από την άλλη με τη δύναμη της βαρύτητας. Μεταξύ τους αλλά και με τα υπόλοιπα υλικά της κατασκευής (νερό, μεταλλικό δοχείο, ξύλινο δάπεδο) δημιουργούνται σχέσεις. Ο ήχος που προκύπτει είναι ένα αποτέλεσμα αυτών των σχέσεων. Προϋπόθεση για να υπάρξουν, να δημιουργηθούν αυτές οι σχέσεις είναι η δράση των θεατών επάνω στο έργο. Αλλιώς το έργο παραμένει στάσιμο και αθόρυβο. Δημιουργείται ένας διάλογος μεταξύ των υλικών, του βάρους τους, της κίνησής τους, της σύγκρουσης μεταξύ τους και των ήχων που παράγουν. Το έργο διαπραγματεύεται τις επιλογές, τις ισορροπίες που προκύπτουν ή όχι, τις αντιθέσεις, τη σχέση των κομματιών μεταξύ τους και τη δημιουργία συνόλων όταν αυτά μπλέκονται μεταξύ τους και αλληλεπιδρούν. Τη σχέση που προκύπτει όταν αυτά τα σύνολα, οι κοινωνίες των οργανισμών, έρχονται σε επαφή με τα φυσικά στοιχεία ή όχι. Όλα αυτά δημιουργούνται και είναι εκεί είτε τα παρατηρήσουμε είτε όχι.

Katerina Karavasiliou
Μεγάλωσε στον Αμυγδαλεώνα Καβάλας. Αποφοίτησε από το εργαστήριο της γλυπτικής στο τμήμα Εικαστικών και Εφαρμοσμένων Τεχνών της σχολής Καλών Τεχνών του Α.Π.Θ. στη Θεσσαλονίκη. Πριν είχε ολοκληρώσει την ειδικότητα εικονογράφος – σκιτσογράφος στο Πολιτιστικό ΔΙΕΚ Θεσσαλονίκης και παρακολούθησε μαθήματα οπτικοακουστικών μέσων στο εργαστήρι “Ίρις”. Έχει πειραματιστεί με το σχέδιο, τον πηλό κεραμικής, με κατασκευές και υλικά στο χώρο καθώς και με το εικαστικό βίντεο. Έλαβε μέρος σε ομαδικές εκθέσεις και φεστιβάλ. Έχει εργαστεί μεταξύ άλλων και ως δασκάλα εικαστικών για παιδιά και ενήλικες. Ζει στη Θεσσαλονίκη.

Technical Difficulties
Το εννοιολογικό πλαίσιο της συγκεκριμένης ηχητικής εγκατάστασης αφορά στις ελεγκτικές τακτικές, τις χωροχρονικές περιφράξεις και την επικοινωνιακή πολιτική του κυρίαρχου λόγου. Οι σχέσεις εξουσίας που διαμορφώνονται στο πλαίσιο της φυσικής ιστορίας μεταγράφονται σε αυτές των σύγχρονων κοινωνιών μέσω της σχέσης των υποτελών και των διαχειριστών της κυρίαρχης ομιλίας. Αυτή η σύγχρονη πραγματικότητα διαμορφώνει μία απόλυτα σιωπηλή κοινωνία προσώπων όπου ότι επικοινωνείται αφορά πρότυπες συμπεριφορές που υπακούονται χωρίς επιβολή, ενώ το κυρίαρχο σύστημα της πληροφορίας επιθυμεί μόνο να αποχαυνώνει τις μάζες. Σύμφωνα με το μορφολογικό πλαίσιο της εγκατάστασης αυτής, μία ηχητική καταγραφή ενός αστικού περιπάτου αναπαράγεται ενώ διακόπτεται κατά την παρουσία οποιασδήποτε ομιλίας. Οι διακοπές παρουσιάζονται ως τεχνικό πρόβλημα αναμετάδοσης ενός τελικά άλογου αστικού ηχοτοπίου άνευ σημασίας. Ταυτοχρόνως, μία φωτεινή ένδειξη υπερτονίζει την εντολή αποσιώπησης παραφράζοντας την σαν μία τεχνική δυσκολία προς άμεση επίλυση, χάριν μίας επίπλαστης φροντίδας.

Thanassis Sampaziotis
Ο Θανάσης Σαμπαζιώτης γεννήθηκε το 1992 στη Καλαμάτα και μεγάλωσε στη Κυπαρισσία Τριφυλίας. Το φθινόπωρο του 2012 εισάγεται στο Τμήμα Εικαστικών και Εφαρμοσμένων Τεχνών της Σχολής Καλών Τεχνών του ΑΠΘ και συγκεκριμένα στο 5ο εργαστήριο ζωγραφικής, από το οποίο αποφοιτεί το φθινόπωρο του 2017. Το 2019 εισάγεται στο Διατμηματικό Πρόγραμμα Μεταπτυχιακών Σπουδών «Τέχνη και Δημόσια», του Τμήματος Εικαστικών και Εφαρμοσμένων Τεχνών και του Τμήματος Πολιτικών Επιστημών. Δραστηριοποιείται μουσικά σαν μέλος διάφορων μουσικών σχημάτων, από το δημιουργικό κομμάτι, το συναυλιακό, μέχρι και αυτό της δισκογραφίας. Ζει, εργάζεται και δραστηριοποιείται καλλιτεχνικά στην Θεσσαλονίκη.

A Artificial Framework of Symbiosis
Το έργο αποτελείται από μια μίξη τεχνητών και φυσικών μέσων για την αναπαράσταση και την εικαστική απεικόνιση ενός τεχνητού μικροοικοσυστήματος. Συγκεκριμένα για την απεικόνιση αυτή έχουν χρησιμοποιηθεί: δύο κατασκευασμένα γύψινα γλυπτά που αναπαριστούν δύο οργανισμούς στο φυσικό τους περιβάλλον και μια σύνθεση βλάστησης αποτελούμενη από κλαδιά δέντρων σε συνδυασμό με ξεραμένα φυτά και βρύα. Η βάση της εγκατάστασης έχει δημιουργηθεί από φυτόχωμα σε συνάρτηση με κάποια κομμάτια βρύων, τα οποία είναι τοποθετημένα πάνω σε μικρά υπολείμματα γύψου, για να δοθεί μια αίσθηση οργανικής ύλης στο περιβάλλον των γλυπτών. Επιπρόσθετα στη βάση της κατασκευής, δηλαδή στο εσωτερικό του χώματος έχει θαφτεί η πηγή του ήχου, όπου στη συγκεκριμένη περίπτωση αποτελείται από δύο μικρά ενσύρματα ηχεία, ώστε να είναι ευκολότερη η κάλυψη τους. Η απόκρυψη των ηχείων στη βάση της κατασκευής έχει ως αποτέλεσμα τη μεταμόρφωση του ήχου σε θεμέλιο της εγκατάστασης και την πλήρη ενοποίηση του με τα εικαστικά χαρακτηριστικά της.

Robi Ehiwe
Ο Ρόμπι Εχίγουε είναι DJ και μουσικός παραγωγός από τη Θεσσαλονίκη, ενεργός πάνω από 10 χρόνια, έχοντας περάσει από πολλά στάδια, με διάφορες επιρροές, με συμμετοχές σε διάφορες συλλογές αλλά κυρίως με την κυκλοφορία προσωπικών άλμπουμ. Έχει αναλάβει την δημιουργία της μουσικής και του ηχητικού σχεδιασμού για διάφορα Art Video και Performances. Ο ήχος του πλέον χαρακτηρίζεται ως ηλεκτρονικός καθώς τα σετ του αποτελούνται από electro, breakbeats, experimental technο στοιχεία και όχι μόνο.

Σκέψεις
Τζένη Αργυρίου
Η Τζένη Αργυρίου είναι απόφοιτος της Κρατικής Σχολής Ορχηστρικής Τέχνης, υπότροφος του Ιδρύματος Ωνάση, (Νέα Υόρκη) και ιδρυτικό μέλος της καλλιτεχνικής εταιρείας Άμορφη. Για περισσότερα από 15 χρόνια το ενδιαφέρον της για την εμπλοκή των παραστατικών τεχνών με τις νέες τεχνολογίες και άλλες καλλιτεχνικές φόρμες την οδήγησε στο σχεδιασμό και στην υλοποίηση πολυάριθμων χορογραφικών έργων, multimedia εγκαταστάσεων και in situ παρεμβάσεων. Η συνεργασία είναι ένα πολύ σημαντικό κομμάτι της ερευνητικής της πρακτικής και πολλά της έργα είναι σε συν-δημιουργία με άλλους καλλιτέχνες. Έργα της όπως Synthesis, Phrasis, Αποθέματα:Inventory, ΑΝΩΝΥΜΟ, Stigmiographies, Face to Phase, Untitled, Memorandum έχουν παρουσιαστεί μεταξύ άλλων στη Στέγη του ιδρύματος Ωνάση (GR), Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου (GR), Διεθνές Φεστιβάλ Καλαμάτας (GR), Spring Performing Arts Festival, Φεστιβάλ Rencontres chorégraphiques internationales de Seine-Saint-Denis (FR), MIR Festival (GR), Arc For Dance Festival (GR), Benaki Museum (GR), Judson Church (U.S.A.) κ.α Έχει προσκληθεί ως φιλοξενούμενη καλλιτέχνης για έρευνα από διεθνής φορείς και έχει λάβει στήριξη από Υπουργείο Πολιτισμού και Αθλητισμού, Οργανισμό Πολιτισμού και Ανάπτυξης Νέον, Κέντρο Μελέτης Χορού Ισιδώρα Ντάνκαν κ.α. www.tzeniargyriou.com